Dyscalculie of rekenproblemen
Onder dyscalculie wordt verstaan het slecht meekomen van iemand bij rekenen, en let op: in vergelijking met de rest van zijn leerprestaties. En deze problemen moeten tevens niet een andere oorzaak hebben, bijvoorbeeld een echte desinteresse in rekenen, of minder ontwikkeld rekenonderwijs op de basisschool.
Is dyscalculie een aandoening, of is er gewoon sprake van minder goed kunnen rekenen, of minder interesse tonen in wiskunde ? Daarin is het wetenschappelijke veld het niet helemaal over eens, maar steeds meer deskundigen geloven het tweede.
Wij baseren ons hierbij op bevindingen zoals in deze meningen van het Freudenthal Instituut, Universiteit Utrecht
|
(...) de meeste rekenproblemen worden veroorzaakt door het reken-wiskundeonderwijs. Goed adaptief realistisch reken-wiskundeonderwijs, verzorgd door docenten die zicht hebben op leerlijnen, zal het aantal leerlingen met dyscalculie drastisch doen afnemen. Dit betekent dat de schoolbegeleiding zich niet moet richten op dyscalculie, maar op goed reken-wiskundeonderwijs. J. van Stralen |
Dyscalculie is een begrip dat steeds vaker als 'oorzaak' wordt aangegeven voor slechte rekenprestaties. Dat is vreemd, want het woord dyscalculie is immers niet meer dan een samentrekking van de woorden 'dys' (moeilijk/slecht) en 'calculare' wat 'tellen / rekenen' betekent. Slecht scoren op rekenen komt dus...omdat je niet goed kunt rekenen ! Wij noemen dat geen diagnose, maar een cirkelredenering.
Wanneer vereist dyscalculie een speciale aanpak ?
Het is dus heel moeilijk vast te stellen bij leerlingen met rekenproblemen, of er zoiets speelt als dyscalculie. En dan hebben we het nog helemaal niet over de mate waarin de problemen zich openbaren. Slimme leerlingen weten er namelijk al vanaf halverwege de basisschool goed mee om te gaan. zodat het probleem soms pas veel later aan de oppervlakte komt.
Ook is het lastig te diagnosticeren in welke deelgebieden problemen zouden ontstaan, en over de mate waarin een leerling hier 'overheen groeit' ! Want immers, heel veel mensen hebben in meer of mindere mate moeite met rekenen.
En een diagnose is dan ook erg lastig bovendien erg kostbaar te stellen ! Denk aan €400-€500.
En sterker nog, áls er dan al een diagnose gesteld wordt, dan krijgt de leerling een 'stempeltje' mee, maar kom je inhoudelijk tóch weer terug op dezelfde methoden van aanpak.
Wij testen daarom liever 'on the job'. Wij werken daarom direct aan de rekenproblemen, en al werkende komen we er sámen wel achter wat goed en wat minder goed gaat. Als iemand nou dyscalculie heeft, of gewoon wat minder goed is in wiskunde, de wetenschap maakt gebruik van precies dezelfde strategieën:
- Begrip tonen,
- geduld hebben
- via een duidelijke structuur werken,
- een stappenplan maken,
- extra oefeningen maken, om het geleerde in te slijpen
- vertrouwen geven,
- en het tonen van de dingen die wél goed gaan
Daarnaast kan nét die andere uitleg, net dat handigheidje, die manier van opschrijven, en het samen de eerste toepassingsvragen doornemen, je op weg helpen om het nu wél te begrijpen.
Zoals een pratische uitleg van de balansmethode...
